Basın, ruminasyonun pençesinde!

Sessizlik.

Çok anlamlı; pek çok durumu anlatan nadide bir kelime.

Toplum olarak yanlış zamanda, yanlış yerde kullanılan en erdemli eylem.

Benmerkezcilik trendi yükselirken, her yerde ve şartta birilerinin sesi olmaya devam eden basın için bu 10 Ocak’ta da göreceğimiz:

Sessizlik!

***

10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü.

Evet, daha vakit var ama ben erkenden değinmek istedim.

Çünkü gazeteciler, kutlama yapacak hâlde değil!

Geçim sıkıntısı, iş sürdürülebilirliği derdi ile cebelleşiyorlar.

Emekliler, memurlar, doktorlar, öğretmenler…

Hemen hemen her kesim ‘geçinemiyoruz’ diye haykırıp, meydanları doldururken, onların kamu ile iletişimini kuran basın mensupları için destek istesem kim gelir?

Hangi meslek grubu, işçi örgütü, sendika, siyasi parti, milletvekili:

‘Biraz da gazeteciler için sesimizi çıkaralım, asgari ücretle çalışıyorlar’ diye tepki göstermeyi akıl eder!

Kendi çevremden de duymaya alışık olduğum:

Sürekli geziyorsun.

Herkesi tanıyorsun; çok havalı bir mesleğin var.

Keşke ben de gazeteci olsaydım; sürekli toplantılarda yiyip-içip, eğleniyorsunuz vb. ifadeleri çoğaltmam mümkün.

Herhalde insanların aklının kaldığı nadir mesleklerden biri gazetecilik.

Peki, bu ‘seni çok kıskanıyorum’ diyenler neden başka meslek icra etmekteler?

Gazeteci olmanın sorumluluğunu taşıyamayacakları, herkesin derdine koşamayacakları ve de alacakları ücreti beğenmeyecekleri için!

İş dönüp dolaşım geçim derdine geliyor.

Bugün pek çok iletişim fakültesi mezunu başka işler yaparak, kendi mesleklerinden uzakta yaşıyor.

Kimin ruhu duyuyor?

Özel ya da devlet kurumlarının kaçı ‘basın emekçilerinin yaşam şartlarını iyileştirelim, onlar sayesinde yerelde ve ulusalda varlık gösteriyoruz’ fikrini öne sürüyor?

Cevap basit:

Hiç kimse!

Geçmiş dönemleri anlatan meslek büyükleri, hayıflanarak gençler gazeteciliğin en keyifli olduğu dönemi kaçırdı derken; bu hâle gelişteki etkilerinden söz etmiyorlar.

Tabii çuvaldızı kendimize de batırma zamanı geldi.

Meslektaşlarının hakkını savunmak için gazetecilerden de bir adım henüz göremedik.

‘Aman hocam kurtar bizi fillerden’ hikâyesindeki köylüleriz biz.

Sektör iş bilenlerin değil, sermaye sahiplerinin elindeyken belki işsizlik korkusu da buna sebep.

Hele bir de ‘Türkiye’nin her yerinde gazeteciler için çalışma şartları aynı, en iyisi sen başka sektöre geç’ diyenler yok mu; durumu kabul ettirmek için daha ikna edici argüman duymamıştım!

Biz burada, İstanbul’un arka bahçesi unvanından kurtulamayan, ülkenin 4. büyük kentinde ruminasyon -zihinsel geviş getirme; sorunun çözümüne odaklanmaksızın aşırı düşünme.- ile uğraşırken, kilometrelerce öteden, Malatya’dan bir ses geldi.

Malatya Gazeteciler ve Televizyoncular Cemiyeti (MGTC) Başkanı Mehmet Aydın, gazetecilerin asgari ücretle çalışmasının haksızlık olduğunu belirterek, kendi gazetesinde çalışanların maaşlarına zam yapılacağını açıkladı.

Aydın, yerel medya kuruluşlarının da daha iyi şartlarda çalışabilmesi için devlet desteği beklediklerini vurguladı.

Evet, işte bu kadar; o kadar da zor değilmiş.

Söylemlerden bıktık; icraata geçenleri görünce seviniyoruz.

Hani birliktelik, destek mesajları nerede?

***

Malatya Gazeteciler ve Televizyoncular Cemiyeti Başkanı Mehmet Aydın’ın açıklaması şöyle devam ediyor:

“Gazetecilik, emek isteyen bir meslek ve bu emeğin karşılığı hak ettiği şekilde verilmelidir. Yerel medya çalışanları zorlu şartlarda halkı bilgilendirme görevini yerine getirirken, hak ettikleri ekonomik şartlarda çalışmalılardır. Gazetecilik, ekonomik olarak desteklenmesi gereken bir meslek. Ne yazık ki birçok gazeteci arkadaşımız, asgari ücretle ya da daha düşük ücretlerle çalışmak zorunda bırakılıyor. Bu durum hem mesleğin itibarı açısından hem de çalışanların refahı açısından kabul edilemez! Devletimizden, özellikle yerel medyaya yönelik daha fazla teşvik ve destek bekliyoruz.”

***

Belli ki konuşarak, yazarak, tartışarak çözülemeyecek noktadayız.

Gene iş devlete düştü.

10 Ocak’ta yayınlanacak kutlama mesajlarına şimdiden teşekkür ediyor; meslek büyüklerimizden de gereken tepkiyi ortaya koymalarını bekliyoruz…