Otizmli bireyler görmezden gelinmesin

Erken ve nitelikli eğitim, bağımsız yaşam imkanları, istihdam hakkı ve ailelere destek sistemleri bir lütuf değil, temel bir zorunluluktur. Otizmli bireyler için otizmden etkilenme dereceleri ve ihtiyaçlarına uygun, adil, erişilebilir ve sürdürülebilir çözümler üretmek sadece ailelerinin değil toplumun her kesiminin sorumluluğudur.

2 Nisan Otizm Farkındalık Gününde aileleri ne hissediyor biliyor musunuz?

Nasılsınız diye sorduğunuzda cevap net: YORGUNUZ. Çocuklarımız için mücadele etmekten vazgeçmedik, ancak yıllardır dile getirdiğimiz ihtiyaçlarımızın karşılanmadığını gördükçe, umutsuzluğun içinde yoruluyoruz. Otizmli bireyler hâlâ eğitimden sağlığa, istihdamdan bakıma kadar pek çok alanda görmezden geliniyor.

Üyemiz olan bir çok ailenin çocukları bugün yirmili yaşlarını geride bıraktı ancak bizler yıllardır mücadele ettiğimiz sorunlarımızı hala geride bırakamadık.

Eğitim ve aile desteği şart

Otizmli çocuklar erken yaşta yoğun ve bilimsel eğitime ulaşamazsa, yetişkinlik dönemlerinde ağır otizmli bireyler haline geliyor. Aileleri ise destek alamadıkları için tükenmişlik yaşıyor. Eğitimin niteliği artırılmalı, otizme özgü eğitim modelleri yaygınlaştırılmalı ve aile destek mekanizmaları güçlendirilmelidir.

Bakım merkezleri yetersiz

Engelli bakım merkezleri olsa dahi Otizmli bireyler için tasarlanmış bakım merkezleri yok! Mevcut özel engelli bakım merkezleri, otizmli bireylerin ihtiyaçlarını karşılamaktan uzak olduğu gibi zaten kabulde etmiyorlar. Bu nedenle, otizme özgü bakım merkezleri oluşturulmalı ve ayrı bir yönetmelikle düzenlenmelidir.

Ailelerin nefes almaya ihtiyacı var

Otizmli evlatlarına bakan ailelerinin kısa süreli de olsa dinlenmeye ihtiyacı var. Geçici ve yatılı bakım merkezleri kurulmalı ki, aileler kendilerine zaman ayırabilsin. Şu anki mevcut şartlar altında otizmli birey ailelerinin de hastalanabileceği, bir yakınlarını kaybederek yas ve taziye süreçlerine girebilecekleri, çocuklarının bakım vereni olarak yaşamlarını sürdürürken bir kaza geçirebilecekleri ve bakım gören pozisyonuna geçebilecekleri yok sayılmaktadır. Özellikle ebeveynlerin sağlık sorunları yaşadığı durumlarda, bu merkezler elzem bir ihtiyaç haline gelmektedir.

Acil müdahale birimleri kurulmalı

Ağır davranış problemleri yaşayan otizmli bireyler için yatılı psikiyatri birimleri ve kriz anında devreye girecek gezici Acil Müdahale Ekipleri oluşturulmalıdır. Bugün aileler 112’yi aradığında, "Polisi çağırın" yanıtını alıyor. Bu, kabul edilemez. Otizmli bireylerin kriz anlarında güvenli ve doğru şekilde desteklenebileceği sistemler oluşturulmalıdır.

İstihdam Hakkı Tanınmalı

Otizmli bireyler, yıllarca eğitim almalarına rağmen iş bulamıyor. EKPSS’de otizmli bireyler, nörolojik gelişimleri gayet yerinde olan bedensel engelliler ve süreğen hastalığı olan (Kalp hastası,Şeker hastası vb.) bireylerle hiçte adil olmayan bir yarışa sokuluyor. Bu durumda elbette onların kamudaki istihdam şansını neredeyse sıfıra indiriyor. Sonuç olarak engelliler arasında otizmlilerin istihdam oranı %1’in bile altında! Otizmli bireylerin işe alımını teşvik eden yasal düzenlemeler yapılmalı, işverenler otizmli bireyleri istihdam etmeye teşvik edilmelidir.

“Benden sonra ne olacak?” kaygısı son bulmalı

Otizmli bireylerin aileleri, en çok "Ben olmadığımda çocuğum ne yapacak?" kaygısını taşıyor. Bu endişeye son vermek için otizmli bireylerin bağımsız yaşayabileceği, uluslararası denetime tabi bakım merkezleri oluşturulmalı ve her ilçede otizmli bireylere yönelik aktivite merkezleri açılmalıdır.

Otizmli bireyler için eğitim, istihdam ve insan onuruna uygun yaşam hakkı bir hayal olmamalı, bu bir zorunluluktur!

Ancak birlikte başarabiliriz.